اگه کسی هست که صفحه ۳۱ رو نوشته ممنون میشم بفرستین🫶

تاج پروانه و شمع پروانه و شمع در دل شب‌های تار، شمعی با شکوه می‌درخشد. نور گرم و ملایمش فضای اطراف را پر از روشنی کرده و دل‌ها را به آرامش دعوت می‌کند. هر شعله‌ای که از شمع بالا می‌رود، داستانی از عشق و فداکاری را روایت می‌کند. شمع، با وجود اینکه می‌داند در هر لحظه ممکن است ذوب شود و خاموش گردد، اما همچنان می‌سوزد تا دیگران را روشن کند. پروانه، موجودی زیبا و بی‌پروا، با چشمان درخشانش به سمت این نور جذب می‌شود. او در جستجوی زیبایی و روشنی به سوی شمع پرواز می‌کند، غافل از خطراتی که در انتظارش است. دل پروانه، سرشار از اشتیاق است و نمی‌تواند در برابر تابش خیره‌کننده شمع مقاومت کند. هر بار که به نزدیک‌ترین فاصله می‌رسد، قلبش تندتر می‌زند؛ گویی در دنیای عشق غرق شده است. اما آیا پروانه می‌داند که این عشق ممکن است به سوزاندن او منجر شود؟ در آغوش شمع، او با تمام وجود احساس زنده بودن می‌کند، اما این احساس نه تنها شیرین است، بلکه تلخی‌های خود را نیز به همراه دارد. پروانه، با هر بار نزدیک شدن به شمع، ریسک می‌کند. این عشق، هم زیباست و هم دردناک. او در جستجوی نور، خود را به خطر می‌اندازد، اما نمی‌تواند از جذبه‌ی آن بگریزد. این داستان، یادآور زندگی ماست. آیا ما هم مانند پروانه، برای عشق و زیبایی دست به ریسک می‌زنیم؟ آیا گاهی اوقات در جستجوی نور، خود را فراموش می‌کنیم؟ پروانه و شمع نمادهایی هستند از عشق‌های عمیق و پیچیده. آنها به ما یادآوری می‌کنند که عشق می‌تواند ما را به اوج برساند، اما همچنین باید حواسمان به خطرات باشد. در نهایت، شاید گاهی باید از دور به زیبایی شمع نگاه کنیم، بدون آنکه خود را در آتش آن بسوزانیم. عشق باید ما را رشد دهد، نه اینکه ما را از پا درآورد. پروانه و شمع، قصه‌ای از زیبایی و فداکاری هستند؛ داستانی که در قلب هر عاشقی جاودانه خواهد ماند.